PAPARAZZO

Kijk binnen, kijk binnen. Het spektakel gaat beginnen.

Al van bij het ontstaan van de mensheid moeten er etters zijn geweest die ervoor leefden om het leven van anderen moeilijker en lastiger te maken. Op zijn minst wilden ze hen geregeld eens goed op de zenuwen werken en als het even kon, daar ook nog iets aan verdienen. Het heeft geduurd tot de intocht van de paparazzi eer die van hun hobby een beroep konden maken. De eerste Paparazzo heette gewoon zo, en hij was een opdringerige persfotograaf die argeloze en minder argeloze lieden achternazat in de film La Dolce Vita van Fellini. Hij leek er zich wel goed mee te amuseren, maar zijn onwillige modellen kregen het vooral op hun heupen. En als ze niet uitkeken stonden ze ’s anderendaags met heupen en al in de krant, onder een titel waarover hun moeder vast nog vervelende vragen zou stellen. Paparazzi hebben geen manieren. Telelenzen, dat hebben ze. En informatie waar een fatsoenlijk mens niet achter komt. Getalenteerde fotografen zijn het, zeker als je het talent om iemand onbespied gade te slaan meetelt. Het zijn doorzetters en ze hebben veel geduld. Ze volgen sterren tot in hun achtertuin en van avontuurlijke paren die discreet langs twee verschillende ingangen het restaurant zijn binnengeslopen, maken ze die ene foto van de twee stiekemerds samen aan tafel waarover nog een hartig woordje zal worden gesproken.
Kortom, als wij wisten dat het slipje van Britney Spears weer eens in de was stak, dan kwam dat door een naarstige paparazzo met een neus voor
die dingen. Filip Naudts heeft zich goed verschanst achter de titel van zijn nieuwe serie. Niemand moet hem voor paparazzo verslijten, want hij heeft het woord zelf op de affiche gezet. Misschien is hij er dan toch een? Dan is hij vast en zeker de beleefdste paparazzo ter wereld. In hoog gras op de loer liggen tot Lesley-Ann Poppe uit een taxi stapt, naast een muurtje hurken om onder de rokken van Erika Van Tielen te spieken, door een gat in de haag kijken wat Katja Retsin aan heeft als ze slaapt – aan hem is het niet besteed. Neen, hij is zo’n paparazzo die belt om een afspraak te maken op een uur dat het jou schikt en die voorziet in een fraaie locatie die jouw figuur volledig tot zijn recht laat komen. Een fotograaf dus, een echte. Want hij ging natuurlijk maar deels te rade bij de paparazzi.
De foto’s stoeien met dezelfde middelen, en maken van ons de voyeurs die zich laven aan een nachtelijke blik in een interieur dat wij niet horen te zien. De fotograaf hoeft niet voor de blaadjes te werken, de fotograaf kan net zo goed een foute buur zijn. Night Windows van Edward Hopper en Hitchcock’s Rear Window vormen de inspiratie, veeleer dan films vol vunzig gegluur. Een ding is zeker: het is nooit per ongeluk, het is niet iets wat je ziet door onverwachts door je eigen raam bij een ander naar binnen te kijken. Er zit veel spanning in de beelden. En het is ook een spel met bekendheid. De bekende vrouwen die de hoofdrol spelen in deze foto’s zijn de slachtoffers bij uitstek van paparazzi, maar hier zitten ze mee in het complot. Verder is deze reeks gekenmerkt door de vertrouwde eigenschappen van Filip Naudts’ werk: humor, oog voor detail en een kleurenspel waar je nooit genoeg van krijgt.
Kijk binnen, kijk binnen. Het spektakel gaat beginnen.

Geert Stadeus
Hoofdredacteur Snoecks

 

(muziek: Isolde Lasoen)